Мен Абай атындағы ҚазҰПУ-ді 2008 жылы бітірдім.
Мектепке дейін МКНО-да ағылшын тілі мұғалімі, «Арман» УВК-да ағылшын тілі мұғалімі болып жұмыс істедім.
Жасаған ісім үшін мақтанатыным, мен көп жылдар бойы мамандығым бойынша жұмыс істеп келемін (сыныптастарым сияқты емес).
Оқушы кезімде мектеп – білім алатын, достасатын тамаша жер деп ойлайтынмын.
Жалпы, бала кезімнен суретші болуды армандайтынмын. Мен үшін сурет салу қиынға соқты, мен үнемі талпыныс пен жаттығу талантымды ашатынына шын жүректен сендім. Кейінірек түсінгенім, қолыңнан ең жақсы не келеді, сонымен айналысу керек екенін түсіндім. Мен тіл үйренуге көштім.
Енді ойлап отырсам, мектеп әлі де көптеген жаңалықтар ашылатын ғажайып дүние. Бала осы жерде дамиды, өзін-өзі жүзеге асырады, қабілеттерін ашады, достар табады, болашақ мамандығын анықтайды. Бүгінгі таңда мектеп оқушыға көптеген мүмкіндіктер беріп отыр
Ұстаз болған жандарға алғысым шексіз. Адам дүниеге келгеннен бастап ұстаздармен қоршалған: отбасы, мектеп, университет, жұмыс. Барлығына шын жүректен рахмет. Олар менің жеке дамуыма қатысты.
Мен де шәкірттерімнен қателесуден қорықпауды үйренемін.
Таңертең тұрып, мектепке дайындалу үшін мен өзіме: «Бүгін керемет күн болады!» деп айтамын.
Жұмыстан кейін мен әдетте қорытынды жасаймын, талдау жасаймын, демаламын, келесі жұмыс күніне дайындаламын, отбасыммен уақыт өткіземін.
Болашақтың идеал мектебі – қай мектеп болмасын, ол әрқашан балалардың күлкісіне, қуанышына толы болады.