1992 жылы әл-Фараби атындағы ҚазМУ-дың физика-математика факультетін бітірдім.
Университетті бітірген соң бірден мектепке жұмысқа орналастым, өйткені бала кезімнен мұғалім болуды армандадым. Мектепте 30 жыл қызмет атқарсам да таңдағаныма еш өкінген емеспін.
Мен өз жұмысымды мақтан тұтамын, айналамдағы адамдарға көмектесе алатынымды мақтан тұтамын.
Мектепте оқып жүргенімде кітап оқуды жақсы көретінмін. Мен бос уақытымды кітапханада өткіздім, кейін гимнастикамен айналысқандықтан, ұзаққа созылмады.
Мен әрқашан дене шынықтыру мұғалімі болуды армандадым, бірақ мен физика пәнінің мұғалімі болдым.
Енді қазіргі ойым, мектеп ол білім ордасы, адамның жасына, ой-өрісіне қарамастан, күнде жаңа нәрсені үйренетін орын.
Мен тағдырға сенбеймін, мен физикаға сенемін.
Мен шәкірттерімнен мейірімді болуды үйренемін.
Таңертең тұрып, сабаққа дайындалу үшін мен өзіме: «жұмысқа бармауға да болады, бірақ сіз көптеген қызықты нәрселерден құр қаласың» – деймін.
Жұмыстан кейін мен оқуды, тоқуды, сурет салуды ұнатамын, келесі күнге жоспар жазамын.
Болашақтың идеал мектебі. Ол қандай? Фильмдерден көрген дүниелеріміз ондай қатты алыс емес, ғылым мен техника барған сайын дамып, өмірімізге еніп жатыр. Біз енді мектепті заманауи ғылыми жетістіктерсіз елестете алмаймыз. Менің ойымша, кез келген сала болашақта бір орында тұрмайды, мектеп те бұдан тыс емес. Мектепте тек өткен жетістіктерді ғана емес, сонымен бірге жаңа технологияларды да қолданып оқуға болады.